Visualizzazioni totali

mercoledì 4 maggio 2011

Mariedda, s'istiridda


Un poesia di Pasquale Dessanay recita di una servetta che, d'inverno, fa ritorno verso casa con una brocca d'acqua gelata:

”Fit una die de iberru mala e fritta
fit bentu, fit froccande a frocca lada
e Mariedda, totu tostorada,
ghirabat chin sa brocca dae Istiritta.
Buffandesi sas ungras, poveritta!
Fachiat a cada passu s'arressada
e dae sa fardettedda istrazzulada
nch'essiat un'anchichedda biaitta.
Mentras andabat gai arressa arressa,
istabat annottandesi sa frocca
ch'imbiancabat una murichessa,
Cando trabuccat... e a terra sa brocca!
Mariedda pranghende tando pessat
chi li cazzan su frittu chin sa socca.”

”Era una giornata d’inverno cattiva e fredda,
ventosa e fioccava a larghe falde,
e Mariedda, tutta intirizzita,
tornava con la brocca da Istiritta,
soffiandosi le unghie, poveretta!
Faceva sosta ad ogni passo 
e dal gonnellino tutto stracciato
spuntava una gambetta livida di freddo.
E mentre avanzava con fatica,
stava a guardare i fiocchi di neve
che imbiancavano un gelso,
quando inciampa... e a terra la brocca!
Mariedda piangendo allora pensa
che le toglieranno il freddo 
a suon di frustate.” 

La poesia è dedicata all'antica fontana Istiritta, oggi scomparsa, e i nuoresi per ricordarla hanno fatto edificare a Mario Costa una piccola piazzola con una statuetta in memoria di Mariedda, a cui si rompe la brocca durante il cammino.

Nessun commento:

Posta un commento